BIG NEWS!

Jeetje, ik kan het gewoon echt niet he? Tot nu toe heb ik steeds problemen gehad om te schijven over de laatste week ergens, en nogsteeds lukt het me niet. Geen idee waarom niet, het is gewoon veel moeilijker over de laatste dagen ergens te schrijven dan als wanneer je nog een hele tijd hebt… En ik heb zoveel exciting news te melden!!

Maargoed, laten we beginnen met vorig weekend. Nee, niet vorig weekend, het weekend daarvoor. Mijn een-na-laatste weekend in NZ. Ik had al een hoop gezien van Christchurch en omgeving, maar nog niet echt van de rest van het land. Behalve de roadtrip naar Motueka, maar de is de noordzijde van het zuidereiland. Ik wilde ook de zuid en west kant zien! Maar omdat iedereen gewoon moest werken en dus niet genoeg vrije tijd had, heb ik besloten om een roadtrip te maken in mijn eentje. 4 dagen on the road. Just the car and me. I absolutely loved it! Mike had me zijn auto geleend voor die tijd, dus dat was écht heel fijn! Eerst naar Lake Tekapo, en daar ook geslapen. Fijne backpackers, ruim en redelijk schoon. En leuk koppel uit NZ ontmoet, die samen ook een rondreis over het Zuidereiland deden, dus een poos zitten kletsen. De tweede dag naar Queenstown. Queenstown staat bekend om zijn extreme sports; bungeejumpen, skydiven etc. Ik wilde graag de canyonswing doen. Een soort GIGANTISCHE schommel in een canyon. Maar helaas ging dat niet door, omdat ik optijd weer weg moest. Er was namelijk een gigantisch concert in de vally neerbij Queenstown, waar 150.000 mensen op afgekomen waren. Al die mensen hadden accommodatie in Queenstown geboekt, dus er was geen enkele backpackers meer met een bed vrij. Ook alle motels in de weide omgeving waren volgeboekt. Het enige wat ze me nog aan konden bieden was een hotelkamer. Er was nog 1 hotel met 1 kamer vrij die ik kon boeken voor die avond. A 345 dollar (ongeveer 265 euro). Voor 1 nacht. Dacht het dus niet! De dichstbijzijnde plaats waar nog een backpackers vrij was, was op anderhalf uur rijden. Maar ik was allang blij dat ik niet in de auto zou hoeven slapen, dus meteen maar geboekt.

En dat had ik beter niet kunnen doen, want wat een crap BP was dat zeg! Gelukkig kwam ik laat aan, hoefde ik alleen maar snel te eten, en ben ik daarna meteen weer weggegaan. De mensen die er werkten waren crap en chagerijnig, de keuken was ontzettend vies, en ik deelde de kamer met 7 anderen (8 in totaal dus) die allemaal amper Engels spraken. En midden in de nacht dronken thuiskwamen… Dus ik was blij toen ik na het eten (2 minute noodles met tuna en avocado) meteen weer de auto in kon stappen. Prachtige route gereden, in het pikdonker dus. Hier heb je dus nog echt plekken waar het gitzwart is ’s nachts, heerlijk! Grootlicht aan, omdat je anders dus echt niets ziet, en rijden maar. Ik kwam uiteindelijk per toeval bij een campingterrein uit, waar ik de auto aan het water geparkeerd heb, en met een deken om me heen naar de sterren en maan heb zitten kijken terwijl ik naar het geluid van de golven luisterde. Wat een perfecte omgeving om goed na te denken! Om een uur of 11 pas weer terug gegaan naar die BP in Wanaka, en de volgende ochtend maakte ik dat ik om 8 uur weer weg was…
Toen de volgende dag doorgereden naar de westkust. Wat ont-zet-tend mooi is die kust zeg! Bijna als je Great Ocean Road, maar dan minder warm en minder blauwe zee ;) Naar de Fox Glacier gereden, maar hem niet beklommen. Er werd gewaarschuwd voor vrij gevaarlijke omstandigheden, en ik wilde geen risico nemen door in mijn eentje een gevaarlijke glacier te gaan beklimmen. Zonder de goede gear… Toen doorgereden naar Haast en Punakaiki. Daar in een BP geslapen. Wat een verademing was dat met de vorige BP! Super aardige hosts, prachtige locatie, superschoon en fijne mensen op de kamer. 2 Duitse jongens die een rondreis van 3 weken maakten over het Zuidereiland (3 weken maar! Zo kort voor zo’n lange reis!) en 2 jongens die op fietsvakantie waren. Ontzettend veel FV’ers gezien, maar jeetje wat een respect heb ik voor ze! De auto moest ik vaak naar z’n 2 terugschakelen om überhaupt de berg op te komen, je kan je bijna niet voorstellen dat mensen dat voor de lol willen fietsen! Helemaal omdat je geen fietspaden hebt, en je dus gewoon op de openbare weg fietst. Waar een speedlimit geldt van 100 km/h, dus op de rechte stukken racet iedereen je met een rotvaart voorbij… Maargoed, ik moet toegeven dat het een ontzettende kick moet geven, want de uitzichten die je ervoor terugkrijgt zijn adembenemend! ’s Avonds weer een stuk gaan rijden, supermooi om langs de oceaan te rijden in het pikdonker!

De volgende dag, maandag, via Arthur’s Pass weer terug naar Christchurch gereden. Wat een ontzettend gave tocht was dat zeg!!! Meer dan 1500 km in 4 dagen gereden, maar het was ge-wel-dig!

Dinsdag, de volgende dag dus, was de enige dag die zowel Evelien als Helena vrij hebben voordat ik wegga, dus hadden we al een poos terug besloten deze dag te gebruiken om naar Hanmer Springs te gaan. Dat zijn heetwaterbronnen die verschillen thermische baden verwarmen. Het was een ontzettend warme dag (33 graden!), dus het was écht heerlijk! Voordat we gingen relaxen in het water eerst nog een hele mooie klim gemaakt de berg op, waar je een 360 graden uitzicht over de omgeving hebt… We hadden het dus verdient om te relaxen, na onze klim  Maar Hanmer is bijna 2 uur rijden. One way. Dus weer 4 uur in de auto gezeten… De dag nadat ik terug kwam van mijn roadtrip… Maar dat geeft niet, ik vind rijden in een auto fijn!

Woensdag had Helena ook een international visitor (de zoon van de beste vriendin van haar moeder uit Engeland) dus is ze ’s morgens hem rond gaan leiden door Christchurch (maar ik bleef lekker uitslapen  ) en ’s middags zijn we naar Adrenalin Forest gegaan. Dat is een high rope parcours, op ongeveer 20 meter in de bomen. Supergaaf! Gister hoorde ik alleen op het nieuws dat er een man overleden was, omdat hij 20 meter naar beneden geklettert was, toen hij naar beneden viel terwijl hij een high rope parcours deed… Maargoed, wij hebben een super gezellige dag gehad! Wel heel veel spierpijn de volgende dag! Vooral toen ik de hele dag rustig aan gedaan had, en ’s avonds met Evelien en vrienden een lange wandeling ging maken. Jeetje, wat was ik stijf!

Vrijdagavond na Tristans werk met Evelien en Tristan naar Motueka gereden voor Judy’s verjaardag. Pas na middernacht kwamen we aan, het was een rit van ruim 5,5 uur. Nog even zitten kletsen, pas om een uur of 2 naar bed gegaan. De volgende ochtend dus lekker uitgeslapen… Daarna gingen Robert en Tristan naar Nelson voor visdingen, en Judy en ik namen de honden mee voor een ritje. Heerlijk ijsje gegeten, maar het was niet warm. Er was een hele koude wind. Dus besloten om geen strandwandeling te maken, maar lekker weer naar huis te gaan. Evelien was in Motueka gebleven, omdat ze moest leren voor haar tentamen op maandag. De rest van de dag heerlijk rustig aan gedaan. Op tijd weer naar bed, we waren allemaal goed moe, en hadden een toch van 5,5 uur voor de boeg de volgende dag.

Zondag uitgebreid ontbeten, kadootjes gegeven aan Judy, en geregeld dat mam met haar kon Skypen. Om een uur of 12 uit Motueka weggegaan, tegen zessen waren we weer in Christchurch. Maar ik was erg misselijk, dus ik heb heel veel liggen slapen. Wat heel zonde is, want het is een hele mooie tocht! Maargoed, liever slapen dan overgeven 

Gister dus weer een rustige dag gehouden, lekker uitrusten van de drukke week. Vandaag ook weer een rustige dag, en morgen uiteten omdat het mijn laatste dagje is… Mike zal de middag vrij nemen, zodat hij me naar de luchthaven kan brengen, superlief! Gelukkig vlieg ik op een fijne tijd: 4 uur ’s middags. Ik moet dus om 1 uur op het vliegveld zijn. Gelukkig niet heel vroeg of midden in de nacht! Dan vlieg ik dus naar Sydney. Maar hier komt het big news, in plaats van in transit te blijven en door te vliegen naar Dubai en dan naar Amsterdam, stap ik uit in Sydney. Daar zal ik de bus terug naar Canberra nemen, waar ik nog vier maanden zal blijven, voordat ik officieel naar Nederland terugkom. Ik ben zo excited!!!!! :D :D :D