Eerste update uit Australie
11 November 2012 | Australië, Brisbane
Eindelijk, ik ben er! Eigenlijk viel het reizen me nog mee. Doordat het opgedeeld was in 3 delen van 6/7 uur, leek het veel korter.
Het weggaan van Schiphol ging niet zo heel soepel vrijdag. Voordat ik incheckte hoorde ik al dat het vliegtuig pas om 16.00 zou vertrekken, in plaats van de geplande 14.40. Uiteindelijk zijn we pas om 16.45 vertrokken. Ik baalde er wel van, want ik wist dat ik maar 2,5 uur overstaptijd op Dubai had. Het vliegtuig was zo laat omdat hij veel te laat uit Dubai binnen was gekomen, omdat hij door een medische noodgeval een tussenstop op Praag had moeten maken.
Emirates is echt een gave maatschappij! De stewardessen zijn ontzettend vriendelijk en beleefd, en het eten super goed. Al na een half uurtje kregen we onze eerste snack en drankje. Heerlijk mangosap, jammie!
Eenmaal op Dubai aangekomen stond er, zodra ik de slurf uit kwam lopen, een of ander mannetje maar steeds 'Singapore, Brisbane, Perth!' bleef roepen. We moesten bij hem wachten. Toen iedereen uit ons vliegtuig er was, werden we het hele airport mee over genomen. Hij liep ontzettend snel, dus we moesten bijna rennen om hem bij te houden. Helaas moest ik alle mooie winkeltjes voorbij laten gaan, het zag er echt heel erg mooi uit! Hij nam ons mee naar een van de achterste gates van het vliegveld, en daar was er net een final boarding call omgeroepen voor ons vliegtuig. We hadden het dus nog net gehaald! Later bleek dat ze het vliegtuig op ons hadden laten wachten, we vertrokken met ruim een half uur vertraging.
Ik had een erg mooi plekje bij het raam, net achter de vleugel. Al na een half uur kregen we weer onze eerste snack, maar doordat ik in NL voor vertrek eigenlijk de hele dag niets gegeten had, had ik nog wel trek. Ik zag op het menu staan dat je de hele vlucht, buiten de maaltijdtijden om dus, noodles kan bestellen. Ik had anderen het zien doen, en het rook erg lekker. Dus ik bestelde ze ook. Ik had alleen geen idee dat ze dat bakje tot de rand toe vullen met kokend water. De noodles waren een soort soep, niet de noodles die wij kennen. Gevolg dat ik dus de hele inhoud van mijn bakje over mijn eigen hand heen goot... Het werd meteen erg rood, dus maar om iets kouds gevraags om er tegenaan te houden. Ik kreeg een doekje gedompeld in ijswater, en dat hielp in het begin wel goed. Maar na een paar minuten was het doekje niet zo koud meer, en begon het weer erg veel pijn te doen. Gelukkig had de steward een speciaal zalfje voor brandwonden. Wel moest ik eerst 10 minuten koelen onder koud water. Alleen was het water wat uit het kraantje in het toilet kwam niet heel koud, maargoed. Toen dus die zelf erop gekregen, wat erg goed hielp. Na een half uurtje begon het weer heel erg pijn te doen, dus kreeg ik een verkoelende zalf en een speciaal vetgaas voor brandwonden er omheen. Gelukkig werkt deze combinatie erg goed!
Op Singapore kwamen we, doordat we te laat vertrokken uit Dubai, dus ook te laat aan. Ik zou maar 2 uur hebben voordat we weer zouden vertrekken, maar nu kwamen we het vliegtuig uit, en moesten we meteen de security weer door om het vliegtuig weer in te gaan. Toen nog even moeten wachten tot iedereen er weer was, maar hier was gratis WiFi, dus dat was erg fijn.
De doorvlucht naar Australie ging goed. De meneer die vanaf Dubai naast me zat, was er niet meer, dus ik had een lege stoel naast me.
Eenmaal op Brisbane aangekomen regende het erg hard en was het midden in de nacht, dus ik heb helaas niet veel kunnen zien. Op de airport kwam mijn backpack al snel, en mocht ik meteen doorlopen. Ik liep door 2 klapdeuren, in de veronderstelling dat daarna de securitycheck zou komen. Maar dat was niet zo, want ineens stond ik al buiten, waar de mensen zeg maar staan die je op komen halen...
Dus ik ging meteen opzoek naar Jason, maar helaas kon ik hem niet vinden. Meerdere rondjes gelopen, bang dat we elkaar gewoon niet herkend hadden, maar hij was er echt niet. Ik wilde hem bellen, maar mijn telefoon werkt dus niet vanuit Australie... Toen zag ik een payphone, maar ik had alleen maar briefgeld bij me. Dus weer terug naar het infopunt, waar ik eerst gechecked was of dit wel de enige arrivalshal was die ze hebben, om mijn briefjes in muntjes te wisselen. Toen ik daar in de rij stond hoorde ik achter me ineens: 'Hey Thara!' Fjoe, gelukkig, daar was hij toch nog, ik begon me al zorgen te maken... Bleek dat hij zijn auto ergens geparkeerd had waar dat niet mocht, en dat hij hem moest verplaatsen. Maargoed, alles is goedgekomen! Toen naar huis, een rondleiding door het huis gekregen, met de honden kennis gemaakt (wat een knuffelkonten zeg!) en een mailtje naar huis gestuurd dat ik veilig was aangekomen. Om een uur of 3/half vier zijn we gaan slapen....
Het weggaan van Schiphol ging niet zo heel soepel vrijdag. Voordat ik incheckte hoorde ik al dat het vliegtuig pas om 16.00 zou vertrekken, in plaats van de geplande 14.40. Uiteindelijk zijn we pas om 16.45 vertrokken. Ik baalde er wel van, want ik wist dat ik maar 2,5 uur overstaptijd op Dubai had. Het vliegtuig was zo laat omdat hij veel te laat uit Dubai binnen was gekomen, omdat hij door een medische noodgeval een tussenstop op Praag had moeten maken.
Emirates is echt een gave maatschappij! De stewardessen zijn ontzettend vriendelijk en beleefd, en het eten super goed. Al na een half uurtje kregen we onze eerste snack en drankje. Heerlijk mangosap, jammie!
Eenmaal op Dubai aangekomen stond er, zodra ik de slurf uit kwam lopen, een of ander mannetje maar steeds 'Singapore, Brisbane, Perth!' bleef roepen. We moesten bij hem wachten. Toen iedereen uit ons vliegtuig er was, werden we het hele airport mee over genomen. Hij liep ontzettend snel, dus we moesten bijna rennen om hem bij te houden. Helaas moest ik alle mooie winkeltjes voorbij laten gaan, het zag er echt heel erg mooi uit! Hij nam ons mee naar een van de achterste gates van het vliegveld, en daar was er net een final boarding call omgeroepen voor ons vliegtuig. We hadden het dus nog net gehaald! Later bleek dat ze het vliegtuig op ons hadden laten wachten, we vertrokken met ruim een half uur vertraging.
Ik had een erg mooi plekje bij het raam, net achter de vleugel. Al na een half uur kregen we weer onze eerste snack, maar doordat ik in NL voor vertrek eigenlijk de hele dag niets gegeten had, had ik nog wel trek. Ik zag op het menu staan dat je de hele vlucht, buiten de maaltijdtijden om dus, noodles kan bestellen. Ik had anderen het zien doen, en het rook erg lekker. Dus ik bestelde ze ook. Ik had alleen geen idee dat ze dat bakje tot de rand toe vullen met kokend water. De noodles waren een soort soep, niet de noodles die wij kennen. Gevolg dat ik dus de hele inhoud van mijn bakje over mijn eigen hand heen goot... Het werd meteen erg rood, dus maar om iets kouds gevraags om er tegenaan te houden. Ik kreeg een doekje gedompeld in ijswater, en dat hielp in het begin wel goed. Maar na een paar minuten was het doekje niet zo koud meer, en begon het weer erg veel pijn te doen. Gelukkig had de steward een speciaal zalfje voor brandwonden. Wel moest ik eerst 10 minuten koelen onder koud water. Alleen was het water wat uit het kraantje in het toilet kwam niet heel koud, maargoed. Toen dus die zelf erop gekregen, wat erg goed hielp. Na een half uurtje begon het weer heel erg pijn te doen, dus kreeg ik een verkoelende zalf en een speciaal vetgaas voor brandwonden er omheen. Gelukkig werkt deze combinatie erg goed!
Op Singapore kwamen we, doordat we te laat vertrokken uit Dubai, dus ook te laat aan. Ik zou maar 2 uur hebben voordat we weer zouden vertrekken, maar nu kwamen we het vliegtuig uit, en moesten we meteen de security weer door om het vliegtuig weer in te gaan. Toen nog even moeten wachten tot iedereen er weer was, maar hier was gratis WiFi, dus dat was erg fijn.
De doorvlucht naar Australie ging goed. De meneer die vanaf Dubai naast me zat, was er niet meer, dus ik had een lege stoel naast me.
Eenmaal op Brisbane aangekomen regende het erg hard en was het midden in de nacht, dus ik heb helaas niet veel kunnen zien. Op de airport kwam mijn backpack al snel, en mocht ik meteen doorlopen. Ik liep door 2 klapdeuren, in de veronderstelling dat daarna de securitycheck zou komen. Maar dat was niet zo, want ineens stond ik al buiten, waar de mensen zeg maar staan die je op komen halen...
Dus ik ging meteen opzoek naar Jason, maar helaas kon ik hem niet vinden. Meerdere rondjes gelopen, bang dat we elkaar gewoon niet herkend hadden, maar hij was er echt niet. Ik wilde hem bellen, maar mijn telefoon werkt dus niet vanuit Australie... Toen zag ik een payphone, maar ik had alleen maar briefgeld bij me. Dus weer terug naar het infopunt, waar ik eerst gechecked was of dit wel de enige arrivalshal was die ze hebben, om mijn briefjes in muntjes te wisselen. Toen ik daar in de rij stond hoorde ik achter me ineens: 'Hey Thara!' Fjoe, gelukkig, daar was hij toch nog, ik begon me al zorgen te maken... Bleek dat hij zijn auto ergens geparkeerd had waar dat niet mocht, en dat hij hem moest verplaatsen. Maargoed, alles is goedgekomen! Toen naar huis, een rondleiding door het huis gekregen, met de honden kennis gemaakt (wat een knuffelkonten zeg!) en een mailtje naar huis gestuurd dat ik veilig was aangekomen. Om een uur of 3/half vier zijn we gaan slapen....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
