Byron Beauty

Op vakantie gaan terwijl je op vakantie bent. Klinkt goed he? Ik ben net terug van een lang weekend Byron.

So much has happened, I don’t even know where to start…

Nadat Adam vrijdag klaar was met werken kwam hij hierheen, en na nog wat laatste dingen ingepakt te hebben zijn we om een uur of vier in de auto gestapt onderweg naar Byron Bay. Het is een tocht van ongeveer 2 / 2,5 uur, maar omdat we in de spits reden hebben we er dik 3 uur over gedaan. Grappig, in NL heb je spitsstroken die opengaan als er veel file is, hier in Australië heb je speciale stroken waar je alleen op mag rijden als je met meerdere mensen in de auto zit. Je hebt soms T2-zones (dan moeten er dus minimaal 2 mensen in de auto zitten), maar soms ook T3-zones. Ik heb nog geen T4 gezien, dus weer niet of dat ook bestaat. Dat om carpoolen te stimuleren, maar het is een beetje gek, want als je eenmaal die baan gekozen hebt kan je er niet meer vanaf. Dan blijf je er dus op rijden tot het einde van de zone.

Maargoed, om een uur of 8 kwamen we dus aan bij onze cottage. (Er is een uur tijdsverschil, omdat NSW wel aan zomertijd/wintertijd doet maar QLD niet). De cottage was to-taal niet wat we ervan verwachtten! Het was niet slecht ofzo, maar we dachten dat we een eigen cottage zouden hebben en dan de badkamer deelden met een andere cottage. Dat was niet het geval, het was meer een shared house. Dus een gezamenlijke keuken, lounge en badkamer en dan een aparte kamer waar we sliepen. Of dus niet apart, maar met z’n drieen op 1 kamer. De kamer zelf was redelijk klein, maar best oke. Een tweepersoonsbed en een eenpersoonsbed, een kleine hangkast en een klein dressoir was alles wat erin stond, maar veel meer heb je natuurlijk ook niet nodig. 3 Keer raden wie in het tweepersoonsbed sliep :D Als ik genoeg ruimte heb, ga ik zeker weten in NL ook een tweepersoonsbed kopen!

Toen Byron zelf ingegaan om wat te eten te vinden. Het ‘centrum’ van Byron is maar 5 minuten lopen van onze cottage, dus lekker dichtbij. Een hele poos rondgelopen, gewoon omdat er zoveel aanbod was dat we niet konden kiezen. Overal rook het superlekker, op elke hoek van de straat stond een andere straatartiest… Zoveel impulsen, zoveel mensen, het was best overweldigend. We besloten om uiteindelijk om een burger te halen bij een Portugese takeaway. Wow, dat was zó lekker, jammie! Met echte verse dikke stukken gemarineerde kipfilet, knapperige sla, verse tomaat en een heerlijke saus met iets van gember erin. Een bijzondere combinatie, maar echt supertasty!

Onze burger meegenomen naar het park naast het strand, om hem daar met het geluid van de oceaan en het zicht op de vuurtoren op te eten. Nouja, niet echt zicht op de vuurtoren, maar het licht van de vuurtoren. Want verder was het boven de oceaan natuurlijk helemaal donker. Later leerden we dat de vuurtoren de meest westelijke van Australië is, en de meest krachtige van het hele zuidelijk halfrond…

Na het eten weer teruggegaan naar de cottage, we waren allemaal best moe. Buiten in de tuin gezeten en nog kaartspelletjes zitten spelen. Adam en ik waren moe, maar Jason vond zijn energie weer terug en wilde weer naar het strand. Dus hij ging een nachtelijke strandwandeling maken. Om een uur of half 2 kwam hij weer thuis.

De volgende ochtend toen we wakker werden was hij alweer weg, hardlopen over het strand. Echt hoor, waar hij de energie vandaag haalt… Maargoed, om een uur of 9 zijn wij er ook uitgekomen, en hebben we in de tuin zitten ontbijten. Beetje gek, ze zeiden dat het een B&B was, maar je moest betalen om ontbijt te maken. En er was niet zoveel keus; koffie, thee en melk om te drinken en toast, een paar soorten jam en 2 soorten cereals om te eten. Mmm, nou ik het zo opschrijf is het nog best veel… In ieder geval, je kon gewoon zelf pakken waar je trek in had. Na het ontbijt Byron weer ingegaan om naar het visitorcentre te gaan. Daar zagen we allerlei leuke dingen om te doen, helaas de meeste erg duur. Maar we besloten dat we niet het hele weekend gingen zitten nietsen, we wilden echt wat doen. We besloten om te gaan zeekajakken met dolfijnen… Je kon ook skydiven, dat wilde Jason graag doen, maar we waren het er allemaal over eens dat 300 dollar per persoon gewoon veel te veel geld is.

2x per dag was er een zeekajaktour, om half 9 ’s morgens en om half 2 ’s middags. We besloten om de ochtendtour te nemen, omdat het op de open oceaan natuurlijk ontzettend heet is midden op de dag. De tocht zou 3 uur duren, dus als je de ochtendtour neemt ben je nog net terug voor het heetst van de dag. Hoewel… In NL zegt iedereen altijd dat het tussen 12 en 3 het heetst is, dat je dan uit de zon moet blijven, hier is het tussen 11 en 4. Gewoon omdat de zon te krachtig is. Het verbaast me echt dat er zoveel mensen liggen te zonnen op het strand. Allemaal veel te bruin, zó ongezond! We boekten dus meteen onze tour voor de volgende ochtend, en besloten om die middag te gaan lopen naar de vuurtoren. Eerst zijn we gaan zwemmen, en toen een tocht van ruim 2 uur door rainforest en over het strand. Wat een prachtige tocht! Ik was echt kapot toen we eindelijk bij de vuurtoren zelf waren (zo ontzettend veel klimmen en dalen… Lopen werd op het laatst steeds moeilijker, mijn spieren bleven maar trillen) Maar het was het absoluut waard!

Het weer was perfect! Bewolkt, maar wel goed van temperatuur. Als de zon achter de wolken vandaag kwam was het echt te heet, maar met de zon verborgen en beschut lopen was goed te doen. Het was natuurlijk wel uitputtend, en door de bewolking was het benauwd, dus ik had ook wel last van mijn longen helaas. Maargoed, eenmaal bij de vuurtoren aangekomen een heerlijk ijsje zitten eten. En bol macademia/mango en een bol Hokey Pokey (honeycomb & pieces of crunchy caramel). Ontzettend vullend (ze doen hier in Australie niet aan kleine bolletjes, alles is echt heel groot vergeleken met NL), maar heel goed om alle verbrande suikers weer aan te vullen :)

Weer terug naar beneden gegaan (dat was een stuk makkelijker en ging een stuk sneller dan de heenweg, hoewel dalen ook echt uitputtend is voor je spieren…) Weer gaan zwemmen, maar het was best koud, dus na een kwartiertje alweer eruit gegaan. Nog even in het park gezeten om op te drogen en te besluiten wat we zouden doen de rest van de dag, toen we honger kregen. Het was inmiddels een uur of 4, en we hadden nog niet gelunched. Gek genoeg was ik soort van over mijn honger heen, ik had helemaal geen zin om te eten. Jason eigenlijk ook niet, maar Adam wilde wel graag wat eten, maar ook niet een hele maaltijd. Dus we besloten om wedges te bestellen in de bar naast het strand. Dat is soort patat, maar dan partjes aardappel in een soort beslag gedoopt en dan gefrituurd. Geserveerd met (ontzettend veel!) sourcream en sweet chili. Lekker joh! 1 bord delen met z’n drieen (wat dus eigenlijk een voorgerecht/ appetizer is), stelletje Hollanders zijn we ook :)

We waren bezweet en zandering, dus gingen weer terug naar onze cottage om op te frissen. Gelukkig waren er geen andere mensen, dus we konden alle drie de tijd nemen om even lekker te douchen. Jason ging even liggen, en Adam en ik gingen in de tuin zitten. Ze hebben een soort bali-thema proberen na te bootsen in het huis en de tuin, best goed gelukt. Echt een mooie tropische tuin, vol met palmbomen, exotische planten en wildlife.

In het park hadden we besloten om ’s middags nog naar het strand te gaan om gitaar te spelen, dus om een uur of 5 ging Adam Jason maar weer wakker maken. De twee gitaren en een dodgy gitaar meegenomen en een mooi plekje op het strand uitgezocht. Adam had zijn spiegelreflex meegenomen, dus ik heb me echt ontzettend kunnen vermaken met zijn camera. En het leek nog best professioneel ook, J&A gitaar spelen op het strand, en ik eromheen om overal foto’s van te maken :) Beetje zitten klooien met de dodgy gitaar, maar wat ik wilde lukte niet echt. Toch nog best een paar leuke foto’s gekregen. Ik denk dat we daar wel 2 uur hebben gezeten, echt een mooie plek!

Ik moest even naar de wc, en toen ik terugkwam zat er ineens een derde schaduw bij J&A (het was donker en strand, dus ik kon het niet echt goed zien). Was een meisje uit Canada (Emry) die de boys had horen zingen en spelen, en die er gewoon gezellig bij kwam zitten. In NL is dat raar, maar hier is het echt allemaal anders. Helemaal natuurlijk omdat Byron een bekende badplaats is, waar ont-zet-tend veel backpackers zijn die niemand kennen, dan gaat contact maken veel makkelijker… Maargoed, nog een paar liedjes gespeeld voordat we besloten dat we trek hadden en dus weer teruggingen naar het centrum. Ze was alleen en had verder niets te doen de hele avond, dus ze vroeg of ze mee mocht. Eerst wilde ze nog even opfrissen en wij wilden de auto weer bij de cottage zetten (zodat we vannacht niet naar huis hoefden te rijden, maar gewoon konden lopen), dus zetten we haar af bij haar backpackers voor we zelf naar huis reden.

We hadden om kwart over negen voor haar backpackers afgesproken, en om klokslag kwart over kwamen we aanlopen. Wat een timing he :D Eerst weer een poos door de stad gelopen, voor we besloten waar we wilden eten. Uiteindelijk voor niet zo duur maar wel oke gegaan bij Slices, een soort pizza-afhaal, maar dan wat hoogwaardiger. Wat random smaken gekozen, en met z’n allen zitten eten. Toen weer een hele poos rondgelopen en naar een bar gegaan om nog wat te drinken. Jason en Emry dronken ‘snake-bite’, Adam en ik braaf een glas water :). Best lekker wat ze dronken, ik weet niet precies wat het was maar ik geloof iets van bier met cider en blackcurrant cordial. Na het drankje weer weggegaan, en een beetje rond gaan lopen. We hebben echt ontzettend veel rondgelopen die dag!

Adam is een beetje gek, maar hij heeft 3 fracturen in zijn enkel en loopt nog gewoon rond. Eerst voetbalde hij nog gewoon mijn zijn gebroken enkel, maar daar is hij toch maar mee gestopt. Gips heeft niet echt nut, dus hij moet heel veel oefeningen doen om zijn spieren weer sterk te maken en alles te laten helen. En veel rust nemen, goede schoenen dragen, en niet teveel staan en rondlopen. Maarja, eigenwijs he… Ik denk dat we die avond 2 uur hebben rondgelopen, hij op teenslippers… Dombo! Zijn enkel begon steeds meer zeer te doen, en was best gezwollen. Jason en Emry wilden gaan nachtzwemmen (het was een uur of 1 inmiddels), maar ik besloot om met Adam mee terug te gaan naar de cottage. Onderweg naar huis kreeg ik ontzettende trek, dus zijn we langs een pie-shop gelopen die nog open was. Een heerlijke steak/green pepper pie gegeten, echt jammie! Adam ging nog even douchen toen we thuiskwamen, en toen waren we zo moe dat we meteen in slaap vielen. Ik heb echt ontzettend veel gedaan vandaag in vergelijking met wat ik normaal doe, maar het geeft een goede, ‘voldane’ moeheid. Een fijne moeheid.

Helaas werd ik midden in de nacht wakker, en kon ik niet meer slapen. Dus ben ik naar de living gegaan, en heb daar een poos in mijn journal zitten schrijven. Ik had Jason half thuis horen komen, maar sliep ook nog half dus was niet zeker. Ik had geen zin om terug te gaan nog onze kamer (hoewel dat dus echt nog geen 20 stappen was :)) dus ik ging hem maar smssen. Bleek dat hij dus al in bed lag, want even later kwam hij onze kamer uit om te laten weten dat alles oke was. Nog een poosje zitten kletsen, daarna ging hij weer slapen en ik nog de laatste dingen schrijven in mijn journal. Eenmaal terug in onze kamer kon ik nogsteeds niet slapen, maar het plafond was echt cool! Met glow-in-the-dark was een sterrenhemel gemaakt. Echt mooi! Gelukkig kon ik uiteindelijk de slaap vatten. Gelukkig, want ik wist dat we zondagochtend om 8 uur opgepikt zouden worden voor onze zeekajaktour… Ik denk dat ik om een uur of 4 pas in slaap viel, en om 7 uur ging de wekker weer. Veel te korte nacht!

We waren allemaal echt heel moe, en hadden helemaal geen zin om ons bed uit te komen. Om kwart over 7/ half 8 toch maar gaan douchen, aankleden en ontbijten. We moesten nog best opschieten om om 8 uur klaar te zijn, maar het is wel gelukt. Alle spullen moesten we nog inpakken, omdat we om uiterlijk 10 uur de cottage moesten verlaten. Dus alle spullen in de auto geladen, en gewacht tot we opgehaald werden. Ze waren een kwatier te laat, maarja, dat is de mentaliteit hier. Bijna Caribisch, het is heel normaal om te laat te komen. Ligt aan het weer denk ik :)

We moesten ook nog wat andere mensen ophalen bij andere holiday homes/backpackers vandaan, dus we hebben ongeveer een kwartier in een heel krakkemikkig schuddend busje gezeten. Zo eentje waarbij iedereen tegen elkaar aan en over elkaar heen valt zodra er geremd wordt of een bocht gemaakt. Maargoed, het heeft wel wat. Eenmaal op de plek aangekomen eerst zwemvesten aan, helmen op en peddel mee. Toen een uitleg over vanalles, en toen eindelijk het water op. Het weer was niet fantastisch. Of eigenlijk qua temperatuur wel, precies goed. Flink overcast, geen brandende felle zon. Maar helaas konden we daardoor niet veel zien. Normaal kan je heen goed diep in het water kijken, naar de riffen waar we overheen peddelden, maar doordat de zon er niet vol op scheen, waren het vooral donkere schaduwen die je kon zien. Het waren trouwens allemaal tweepersoonboten, en ik zat met Adam in een boot. Jason zat met een ander meisje die alleen was. De groep bestond uit 13 kajaks, maar er waren 3 guides mee. Wat is zeekajakken gaaf zeg! Eerst vol door de golven heen om de oceaan überhaupt op te komen, dat was best zwaar. En nat, vooal heel nat :)

De heenweg was qua peddelen best zwaar, omdat je tegen de stroming, tegen de golven en tegen de wind in moest peddelen. Na ongeveer 2 uur, precies op het goede moment want mijn armen begonnen pijn te doen, ze we aan wal gegaan op een strandje met een prachtig uitzicht over de baai. Helaas kon ik mijn camera niet meenemen (niets blijft droog, alles raakt doorweekt), dus geen foto’s kunnen maken. Maar vanaf daar hadden we dus een goed overzicht over de baai waar de dolfijnen horen ze zijn. Horen ja, want ze waren er dus niet. Ik weet niet wat het is met mij en dolfijnentours, maar ik krijg ze dus gewoon niet te zien :( Het aankomen aan wal is nog best lastig. Er was maar 1 boot die niet ondersteboven ging, en dat waren wij niet… We gingen zo ontzettend goed (een groot voordeel dat Adam wist hoe en wat met de golven doordat hij surft), maar op het allerlaatste moment kwam en een grote golf en klapten we alsnog om. Ik denk dat het water nog geen halve meter diep was, maar ik weet niet echt wat er gebeurde. Er kwam dus een grote golf waardoor we omsloegen, ik voelde de boot over me heen klappen en de harde rotsen op de bodem. Het is denk ik maar goed dat we helmen droegen, hoewel ik me dus niet kan herinneren dat ik met mijn hoofd de grond raakte. Het was best koud, we waren allemaal doorweekt, en de zon was weg. Gelukkig hadden ze hete koffie, thee en TimTams (hele bekende soort chocolade biscuits), dus dat warmde ons weer een beetje op. De golven waren hier veel heftiger, dus het was moeilijker om weer op zee te komen.

Adam en ik moesten als een van de eerste aan de beurt om de oceaan weer op de gaan, dus we moesten ook een poos wachten voordat iedereen er eindelijk was. We waren samen met een tourguide, en hij bracht ons boven een school vissen. Cool gezicht! Hij heeft er zelfs een haai doorheen zien zwemmen, ik zag alleen maar een zwarte schaduw zwemmen. Maar hij was dus ruim een meter groot, en deed zich tegoed aan alle vis daar. Jason en het meisje waren een van de laatste, en precies op de plek waar de school vissen was ging het mis. Hun boot kantelde, het meisje viel eruit, maar Jason kon blijven zitten (hoe is me echt een raadsel, zelfs de guides hadden nog nooit iemand gezien die het gelukt was). Het meisje probeerde weer in de boot te klimmen, maar ze was niet zo heel lenig. Dus ze kieperde per ongeluk de boot om, en Jason viel er dit keer ook uit. Na een poos gestruggled te hebben zaten ze toch samen weer in de boot. Ik vraag me af of ze wisten dat waar zij in het water lagen wij nog geen 5 minuten eerder die haai hadden zien rondzwemmen…

De weg weer terug naar het strand was heel makkelijk. Zonnetje erbij, wind mee, golven en stroming mee. Heerlijk relaxed dus! Helaas geen schildpad of dolfijn gezien, het weer was niet goed. Door de combinatie van windrichting, stroming en niet veel zon zijn ze waarschijnlijk weg gegaan. Helaas, wéér geen dolfijnen gezien op een dolfijnentour, dat is al de tweede keer :) We kregen (helaas, want het was DUUR!) geen geld terug, maar we mochten wanneer we wilden gratis nog een keer. Dit was onze laatste dag, dus helaas. Maar wie weet, als ik ooit nog eens terugga, kan ik in Byron gratis op dolfijnentour :) Want het is onbeperkt geldig, dat is dan wel weer netjes!

Na de tocht werden we met het busje weer thuisgebracht, naar de cottage waar de auto nog stond dus. We wilden nog een douche nemen en kijken of onze kamer nog open was, maar ze waren al aan het schoonmaken. Eindelijk de eigenaresse gezien! Ze schijnt het hele weekend al geprobeerd te hebben ons te treffen, maar we zijn niet veel thuis geweest. Gelukkig vond ze het goed dat we nog een douche namen, voordat we weer opweg gingen, erg vriendelijk dus! De accommodatie was goed verzorgd en netjes, alleen totaal dus niet wat we ervan verwacht hadden. Een beetje duur voor wat je ervoor kreeg, maargoed dat zal ook wel komen door de locatie. Byron is soort van het Ibiza van Australie. Of nee, dat is Surfers Paradise. Byron is het hippie-equivalet van Ibiza. Eigenlijk alleen maar jonge mensen, amper ouderen en een paar kinderen, veel muziek en geluid op straat, veel goede eettentjes en nergens een KFC, McDonalds of andere grote fastfood keten te vinden. Alles lokaal en vers. Echt een hele fijne, veilige en relaxte vibe.

Maargoed, de auto dus weer ingestapt op weg naar huis. Onderweg maakten we nog een tussenstop ik Surfers Paradise. Wat een verschil met Byron zeg, ik vind Byron zó veel leuker! Surfers Paradise is veel toeristischer, veel meer als een grote stad. Met wolkenkrabbers, schreeuwerige reclame, grote winkelketens, alle bekende fastfoodmerken en veel veel te dikke mensen. Even over het strand gelopen (grappig joh, had ik al verteld dat het zand hier geluid maakt? Ik denk dat het komt door de silica (en stofje wat dus ook voor de witheid van het strand zorgt) in het zand. De eerste keer toen ik het hoorde had ik geen idee wat het was, maar nu klinkt het heel normaal. Zand dat geluid maakt… :))

In Surfers’ nog een ijsje gegeten (of bevroren yoghurt eigenlijk) en toen weer terug gelopen naar de auto. Ergens halverwege springt Jason ineens op de rug van een ‘willekeurige voorbijganger’. Ik dacht echt WFT? Maar het bleek dus de broer van Daniel te zijn, de beste vriend van Jason. Ik had hem al eerder bij een gig van April Collection gezien, dus toen ik zijn gezicht zag snapte ik het wel. Maar Adam en ik keken elkaar echt heel raar aan toen hij dus in eerste instantie op zijn rug sprong :) Nog even met ze meegelopen en gekletst, en toen weer in de auto gestapt. Mijn voeten deden echt heel erg pijn. Ik heb echt overal blaren onder mijn voeten, zo irritant! En de spierpijn begon te komen. Elke keer als we de auto uitstapten voelde ik me ontzettend stijf… Vanwege het lopen naar de vuurtoren en ’s avonds weer dus.

Toen naar Yatala gereden, een plaats met een pieshop die worldfamous schijnt te zijn. Zo’n plek waar het altijd druk is. Een heerlijke steak/mushroompie gekocht voor het avondeten. We waren allemaal erg moe van de afgelopen dagen, dus we waren wel blij toen we weer veilig thuis waren. De auto uitgepakt, en Jason is op bed gaan liggen (Adam en ik hadden in de auto half zitten doezelen, maar Jason reed dus). Na ongeveer een half uur kwam hij zijn kamer alweer uit, ze hadden hem gesmst of hij wilde voetballen. En hij deed het nog ook. De idioot! Zo weinig slaap, zoveel gedaan, en dan nog gaan voetballen ook… Maargoed, je moet het maar leuk vinden :)

’s Avonds de heerlijke pie gegeten, en tegen een uur of half 10 ging Jason slapen. Adam en ik hebben nog even tv zitten kijken, maar om een uur of 10 uur vielen we ook half in slaap voor de tv. Ik kon inmiddels bijna niet meer lopen van de spierpijn (zó irritant), en helemaal na zo’n poos stil te hebben gezeten was het echt weer moeilijk om te lopen. En door de blaren onder mijn voeten, dat helpt ook niet echt mee om makkelijk te lopen…

Vandaag heb ik besloten om de hele dag lekker niets te doen. Goed uitrusten van het weekend, hopelijk voel ik me vanavond weer descent enough. We hebben het echt heel erg getroffen met het weer, want vandaag regent het al de hele ochtend en middag af en aan. De temperatuur is nogsteeds goed (ik heb een fleecevest en een korte broek aan :) ), maar ik ben zo blij dat we geen regen gehad hebben in Byron! De hele ochtend dus lekker zitten nagenieten van onze trip. Foto’s uitgezocht, dit verslag geschreven en een beetje tv gekeken. Wow, dit verslag is 8 kantjes lang geworden…