Roadtrip Melbourne dag 7

8 januari
Het is vandaag alweer de laatste dag van onze vakantie :( Het is een rit van ruim 650 km die we vandaag gemaakt hebben, dus vooral veel autorijden. Om half 8 opgestaan, en ontbijt beneden gegeten. Gianna had de auto geparkeerd in een loadingzone (we wilden de auto dichtbij hebben, zodat we niet een heel eind hoefde te zeulen met onze bagage), en net op het moment dat ze naar buiten kwam lopen zag ze een parkeerinspecteur staan die haar een boete uitschreef. Hij zei dat ze een parkeervergunning had moeten hebben om daar te parkeren. Hij was heel gemeen, en wilde niet luisteren toen ze het uit probeerde te leggen. Het is echt een vet dure bekeuring, 140 dollar! Niet zoveel als de 220 van Jason, maar toch. Grappig, beide zeggen echt nooit bekeuringen te krijgen. Maar toen ik er bij was dus ineens wel, ik heb een slechte invloed :) Iig, geen geweldige start van de dag dus!

Onderweg ging alles gelukkig goed, maar we kregen van iedereen smsjes dat we erg voorzichtig moesten zijn; extreme temperaturen voorspeld en heel hoog bushfirerisico. We moesten dus goed opletten dat de motor niet zou oververhitten, en hebben de hele rit de radio op bbc aangehad. Na een paar uur gereden te hebben stopten we bij een tankstation om wat eten te kopen, te plassen, van bestuurder te wisselen en te vragen of ze voor ons op konden zoeken hoe het met de bushfires stond op de route naar Canberra. Ze zeiden dat de route naar Canberra gewoon veilig zou zijn, dus we zijn weer verder gereden. Inmiddels was het al tegen de 40 graden. Echt waar, thank god voor aircon! Zonder zou het écht niet uit te zijn geweest!

Maargoed, na ongeveer een kwartier weer terug te zijn op de highway, reden we een politievuik ik en werden we van de snelweg gehaald. Ik reed, en ik wist niet wat er allemaal aan de hand was, dus ik vond het best spannend! Bleek dat de vuren zo dicht bij waren gekomen, dat ze hele snelweg afgesloten was. Dus een achterafroute moeten nemen, wat best eng was, want het was best mistig door alle rook. En we wisten niet goed hoe we precies moesten rijden, want we hoorden op de radio dat er ontzettend veel vuur in de omgeving was. We dachten een goede alternatieve route gevonden te hebben, maar vlak voor de afrit hoorden we op de radio dat juist dat dorpje waar we doorheen wilden in de fik stond. Só surreal! Uiteindelijk dus maar gewoon rechtdoor blijven rijden, totdat we door de politie weer de snelweg op geleid werden. Gelukkig wisten we iig weer zeker dat we de goede kant op reden! Ontzettend veel brandweerauto’s voorbij zien scheuren…

De wind was ontzettend hard, en de temperatuur ontzettend hoog. En de grond belachelijk droog. Alles was geel. Dat zijn echt de meest verschrikkelijke omstandigheden die je hebben kan voor bushfires. Overal langs de kant van de weg heb je dus bushfireriskmeters staan, en ze gaven allemaal de hoogste van de hoogste staat van bushfires aan, ‘cathastrophic’ (http://i2.cdn.turner.com/cnn/dam/assets/130108030354-nsw-fire-risk-catastrophic-australia-horizontal-gallery.jpg) Ik reed nog steeds, en vond het best spannend. We bespraken wat we zouden doen als we een vuur zouden zien; zo hard mogelijk doorrijden. Best jammer dat we dus geen vuur gezien hebben, I would have loved to floor it in Will’s car, it’s an awesome car! Superturbomotor en hij halt de 260 km/h. Niet dat dat verstandig is op Australische wegen, maar toch ;) Nee hoor, ik maak een grapje, en dat mag eigenlijk niet over bushfires, want het is écht heel ernstig!

We hoorden liveverslagen op de radio die ik liever niet gehoord had (over schapen met afgebrande oren, verschrompelde lippen en verbrande poten) en een item over dat er nogsteeds mensen waren die hun sigaret uit het raam gooiden. Echt hoor mensen, op een dag als deze? Het is officeel the most cathastrophic day in centuries. Alleen al hier in New South Wales branden op dit moment 160 verschillende branden, waarvan er 40 nog niet onder controle zijn. Ik moet er maar niet teveel over nadenken…

Maargoed, een half uur nadat we dus weer veilig op de snelweg waren hebben we weer van bestuurder gewisseld, en heeft Gianna de rest naar huis gereden. Thuis meteen iedereen gesmst dat we weer veilig waren, wel vet lief dat iedereen zo met ons meeleefde!

’s Avonds het nieuws weer aangezet, en toen bleek dat er ook vuren brandden op de plekken waar we eerder die dag gereden hadden. Het is zo’n beetje de meest Australische ervaring die je mee kan maken, maar zeker niet de leukste! Maargoed, échte Australische ervaringen is wat ik wilde ;)

Gelukkig is Canberra zelf redelijk veilig. We zitten hier midden in de stad, niet ontzettend veel groen(geel) hier in de buurt. Hoewel Canberra inmiddels omringd is door vuur. Op nog geen 20 km afstand brandt een bosbrand die ze maar niet onder controle kunnen krijgen, en die al meer dan 1000 hectare land verwoest heeft… Uiteindelijk is het de hele rit lang 43 graden geweest, totdat we bijna thuiswaren, toen dropte de temperatuur ineens naar 32 graden. Echt een héél groot verschil! Ze hadden dan ook flinke onweer voorspeld (ja hoor, dat kunnen we natuurlijk helemaal niet gebruiken met alles wat al fikt!), maar het zou er niet bij gaan regenen, dus supergevaarlijk. Uiteindelijk zijn er 10 druppels regen gevallen, maar daarna klaarde het weer op.

’s Avonds nog even met Myrthe geskyped, het hielp wel om er over te kunnen praten, want ik zat er best mee! ’s Nachts nog verschillende keren sirenes voorbij horen loeien, gatver! Uiteindelijk na 2en pas in slaap gevallen.